Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια ανοικτή επιστολή μου προς τον σεβαστό συνάδελφο κ. Βασίλη Χαρίτο. Είναι ένα σχόλιο και μια (κατά το δυνατόν) ρεαλιστική εκτίμηση για τα τεκταινόμενα στον χώρο του αυτοκινητικού τύπου, τον οποίο αμφότεροι έχουμε υπηρετήσει.
Καλημέρα Βασίλειε! Mε την ευκαιρία το τελευταίοιυ κειμένου που έγραψες στο ιστολόγιό σου, επίτρεψέ μου να σου πω κι εγώ την άποψή μου, όλως φιλικώς... ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΣΘΕ ΔΙΑ ΝΑ ΟΜΙΛΕΙΤΕ! (‘Όπως έλεγε κι ο… Κουτσόγιωργας.)
Ωραία η κριτική σου για το πως διαθέτουν οι εταιρίες το διαφημιστικό τους "μπατζετ", αλλά επίτρεψέ μου να σε παραπέμψω σε μια από τις σπάνιες στιγμές αυτοκριτικής που δημοσίευσε ο Σ.Χ. (δ/ντής του περιοδικού "4Τροχοί") στο "φέης-μπουκ". Ιδού λοιπόν τι έγραψε πριν λίγο καιρο ο καλός μας Στράτης:
«"Αυτοκριτική" ... Το παιχνίδι είχε (;) νόημα όταν απογειώθηκαν οι διαφημίσεις, οπότε αφού φτύσαμε τον αναγνώστη είχε και ημερομηνία λήξης όπως αποδείχθηκε. Σήμερα, η κάνουλα έκλεισε, μας προσβάλουν, μας απαξιώνουν και εμείς συνεχίζουμε να μεταφράζουμε ποροσπέκτους και να σχολιάζουμε τι ώραία και καλά περάσαμε δοκιμάζοντας την κάθε π@π@ρι@... Και όμως ο άρχοντας το είχε σχεδιάσει σωστά. Να εμβαθύνεις στην κουλτούρα, να αναλύεις την τεχνολογία, να , να , πάντα και κυρίως απευθυνόμενος σε όποιον σε διαβάζει και όχι σε όποιον ξεφυλίζει σε πληρώνει και καμαρώνει για το φακιν εξώφυλο της όποιας δήθεν αποκλειστηκότητας. Δυτυχώς εμείς νομίζαμε ότι από στρίφτες προκύψαμε μανατζεραίοι τρομάρα μας». -Σ.Χ.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ισχυρίζεσαι ότι οι εταιρίες πετούν τα λεφτά τους σε ολιγόλεπτα σποτ τα οποία δεν είναι στοχευμένα εκεί που πρέπει, καθώς τα βλέπουν τα... κατοικίδια κάθε σπιτιού. Προφανώ εννοείς ότι οι εταιρίες θα έπρεπε να στηρίξουν τα περιοδικά για να ξεπεράσουν την κρίση. Εντάξει... Τα περιοδικά, φίλτατε, καβάλησαν το καλάμι, έφτυσαν τον αναγνώστη, ξεπουλήθηκαν κι έγιναν προσπέκτους. Το κατάντημα του χώρου που περιγράφω είχε σαν αποτέλεσμα να μείνουμε χωρίς δουλειά ένα σωρό άνθρωποι που πραγματικά γουστάραμε το αντικείμενο και αποδεικνύαμε την αγάπη μας αυτή με τον τρόπο ζωής μας! Κι όμως, ένα σωρό ικανοί δημοσιογράφοι (σαν κι εμένα και δεν με νοιάζει πες με εγωϊστή!) μείναμε χωρίς δουλειά γιατί το σύστημα προτιμούσε πάντα τους υποτακτικούς, αυτούς που έλεγαν πάντα «ναι Στράτη μου!» κι ας έβριζαν από μέσα τους. Γέμισε ο τόπος από τζαμπατζήδες που δεν έχουν δικό τους αυτοκίνητο, αφού κυκλοφορούν με τα δοκίμια. Μπουχτίσαμε πια από "συναδέλφους" γλείφτες, ρουφιάνους, γελωτοποιούς και... μπάτλερ. Στην Κρήτη λέμε ότι ο άδειος ντενεκές κάνει τον πιο πολύ θόρυβο! Ο αντιπρόσωπος, δυστυχώς, παίρνει τώρα το αίμα του πίσω… Μας συμπεριφέρεται σαν πουτάνα και μας προσβάλλει γιατί εμείς (δηλαδή εσείς οι διευθυντάδες) του το επιτρέψατε όλα αυτά τα χρόνια. Μας πλήρωνε σαν πουτάνα και τώρα μας μεταχειρίζεται σαν τέτοια! Σου λέει, «εγώ κύριε σε πλήρωνα τόσα χρόνια για να πουλάω και αφού τώρα αυτό δεν συμβαίνει, εσύ φταίς!». Ενδεχομένως να μου απαντήσεις ότι αυτά στα γράφω από πικρία, επειδή έμεινα χωρίς δουλειά. Ναι, έχω πικρία, αλλά δε βαριέσαι. Κάτι θα βρω να κάνω για να ζήσω γιατί εγώ μπορώ να παράξω κάτι από μόνος μου σε αντίθεση με κάτι λαμόγια τύπου "τσίκα-μπουμ", που απλώς εξαπατούν τους πάντες θεωρώντας το μάλιστα και τιμή τους. Ξέρω, επίσης, ότι θα μου πεις πως οι έμπειροι συντάκτες είναι «φύρα» για τα περιοδικά, ότι δεν προσφέρουν αναλογικά με τα όσα αμοίβονται, ότι έχουν «καβαλήσει το καλάμι» κ.ο.κ.. Ακόμα κι αν συμφωνήσω με την άποψη ότι ανήκω κι εγώ σε αυτή την κάστα των... κακομαθημένων, δεν βλέπω την προοδο που έχουν συντελέσει τα περιοδικά αυτοκινήτου την παρελθούσα δεκαετία, υιοθετώντας τις παραπάνω θεωρίες. Οι πωλήσεις τους πέφτουν συνεχώς κι αιτία δεν είναι μόνον η οικονομική κρίση και η συνακόλουθη συρρίκνωση της αγοράς. Η πτώση του αγοραστικού ενδιαφέροντος του κοινού για τ’ αυτοκίνητα είναι μία παράμετρος. Μια άλλη παράμετρος είναι η οικτρή πτώση της ποιότητας των ειδικών εντύπων, που είναι αντίστοιχη με αυτήν των… ανθρώπων που τα υπηρετούν. Κοντολογίς, σας (μας) πήρανε χαμπάρι! Μπορεί να ακουστεί εγωϊστικό, αλλά πραγματικά με χαλάει το γεγονός να μην έχουν δουλειά άνθρωποι σαν εμένα και ταυτόχρονα να εργάζονται στα περιοδικά άνθρωποι σαν τον… ανεκδιήγητο Πετράκη, και άλλοι, ων ουκ έστιν αριθμός, οι οποίοι ουδεμία σχέση έχουν με το αυτοκίνητο. Απλώς έτυχε να βρεθούν σε αυτή τη δουλειά κι επειδή είναι φιγουρατζίδικη με ταξίδια και με τσάμπα αυτοκίνητα, κάνουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ για να την διατηρήσουν. Από την άλλη, βέβαια, χαίρομαι που δεν βρίσκομαι ανάμεσά τους. Διότι όταν είσαι μέσα στα σκατά, σε περνάνε κι εσένα για… γουρούνι! Επ' ουδενί δεν θέλω κάποιοι που δεν με ξέρουν να με βάζουν στο ίδιο καλάθι με τον Τσίκα, ή και τα άλλα λαμόγια σαν κι αυτόν (Κάγκα, "Πάπια" κ.λπ.)! Δεν είμαστε το ίδιο. Εγώ, όταν τολμούσα να εκφέρω απόψεις σαν αυτές που γράφει στο “post” του ο Σ.Χ. σου με λέγανε «δύστροπο», «μη συνεργάσιμο» και διάφορες άλλες παπαριές. Κολλάγανε ταμπέλες στην πλάτη αυτών που δεν τους έδειχναν τυφλή υποταγή, αυτοί οι πολύξεροι διευθυντάδες και που χάρη σε αυτές εμείς οι «απείθαρχοι» (άλλη ταμπέλα κι αυτή!) δεν μπορούσαμε μετά να βρούμε δουλειά… "Ο Δημητρέλης είναι τρελλός και δύστροπος...", "Ο Λουπάκης είναι δημοσιοϋπάλληλος, κομμουνιστής..." (εσύ, νομίζω τον έλεγες κάποτε "Λουφάκη"!). Ποιος να τολμήσει, άλλωστε, να δώσει δουλειά σε αυτόν που ο μέγας Σ.Χ. είχε χαρακτηρίσει «τρελλό» ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο; Σου λέει, «…Να δώσω στον Δημητρέλη να μου κάνει μια φωτογράφηση και μετά να δυσαρεστηθεί ο Σ.Χ. ή ο Χατζάρας; Άσε καλύτερα, θα πάρω τον φωτογράφο που θα μου υποδείξει εκείνος!». Αυτή ήταν η άποψή σας για τη δουλειά και αυτούς τους καρπούς θερίζετε σήμερα. Κανείς εκδότης δεν ενδιαφέρθηκε να διαμορφώσει τις συνειδήσεις των αναγνωστών του ώστε, συν τω χρόνω, να γίνουν λάτρεις του αντικειμένου και πιστοί αναγνώστες –αυτό που έλεγε, δηλαδή ο Κ.Κ. (αν και δεν νομίζω ότι κι αυτός το πίστευε κατά βάθος. Η κυρία Σόφη, που όλοι την λέγανε «τρελή» μου είχε πει κάποτε ότι «ο Κώστας είναι… άρρωστος με το χρήμα!»). Η επιμόρφωση των αναγνωστών παίρνει χρόνο και συνήθως οι (ελληνικές) επιχειρήσεις επιθυμούν το γρήγορο κέρδος. Έτσι, οι εκδότες στέργουν απλώς να αδράξουν όσο γίνεται μεγαλύτερο κομμάτι από τα διαφημιστικά «μπάτζετ» των εταιρειών αυτοκινήτου. Όπως χαρακτηριστικά μου έλεγε και ο Τριανταφύλλης, ήδη από το 1995, «...τα κείμενά σας είναι η... γαρνιτούρα γύρω από τις διαφημίσεις μου!». Είδες πώς τώρα ο "χοντρός" αποδεικνύεται ο... ειλικρινέστερος όλων; χαχαχα! Το κακό είναι πως ο δρόμος αυτός είναι αδιέξοδο, στο τέλος του οποίου υπάρχει ένα μεγάλο... λουκέτο για όλα τα περιοδικά. Κι εδώ που τα λέμε και πολύ κρατήσανε! Δυστυχώς για σας (μας), οι αναγνώστες προτιμούν όλο και περισσότερο τα προσπέκτους των εταιρειών που είναι δωρεάν και οπωσδήποτε πιο καλοτυπωμένα απ’ όλα τα ελληνικά περιοδικά αυτοκινήτου! Γιατί, δηλαδή, να δώσουν 5-6 € για να πάρουν από το περίπτερο περιοδικά που γράφουν ό,τι και τα προσπέκτους; (τα οποία περιοδικά –εκτός από κακοσχεδιασμένα και λασποτυπωμένα- είναι πια πολύ συχνά και κακογραμμένα! Βλέπεις, οι γλείφτες και οι ρουφιάνοι που οι διευθυντάδες προτιμούν για συνεργάτες, είναι τέτοιοι ακριβώς διότι είναι ΑΝΙΚΑΝΟΙ για οτιδήποτε άλλο! Δεν ξέρουν το αντικείμενο. Δεν ξέρουν να ξεχωρίσουν το ψαλίδι από το Μακ Φέρσον. Δεν ξέρουν ούτε ελληνικά, ούτε αγγλικά ώστε να γράψουν ή έστω να μεταφράσουν σωστά!). Ξέρουν, όμως, να διαλέγουν σινιέ γραβάτες και κουστουμάκια και να περιφέρουν τις μίζερες υπάρξεις τους από μπουφέ σε μπουφέ για να φάνε τσάμπα... Δεν έχω αυταπάτες. Γνωρίζω ότι αυτή η επιστολή μου είναι απλώς μια... ρομαντική τρύπα στα λιμνάζοντα (και όζοντα!) εκδοτικά ύδατα, αλλά μου αρέσει να ξεκαθαρίζω τα πράγματα και να μην αφήνω περιθώρια για παρεξηγήσεις (μην μας περνάτε και για ηλίθιους, δηλαδή!). Εν πάσει περιπτώσει, οι προσωπικές απόψεις μου περί του πώς ακριβώς πρέπει να είναι ένα περιοδικό αυτοκινήτου και οι άνθρωποι που το υπηρετούν είναι υποκειμενικές και φυσικά δεν αναμένω να τις ασπασθείς. Όλα τα παραπάνω τα έχω γράψει και στον Στράτη σαν απάντηση στο post του κι εκείνος με ευχαρίστησε, αλλά τί σημασία έχει τώρα πια; Η ζημιά έγινε. Ο χώρος καταστράφηκε και το κοινό τον έχει... (επιεικώς) χεσμένο. Κατάλαβες τώρα γιατί οι εταιρίες δίνουν τα λεφτά τους στα κανάλια; Επειδή τα περιοδικά είναι ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ και γι' αυτό φταίνε συγκεκριμένοι άνθρωποι...
Με τις υγείες μας λοιπόν! Θα χαρώ πολύ να τα ξαναπούμε. Κώστας Δημητρέλης (kostas.dimitrelis@gmail.com)
10/24, 10:43pm Vassilis Haritos : Γενικά, συμφωνώ, Κώστα και σ' ευχαριστώ για τον χρόνο που ξόδεψες. Αν θες μάλιστα να το δημοσιεύσεις αυτό verbatim, οι Βλαβερές Συνέπειες είναι στη διάθεσή σου! Διάβασε και το επόμενό μου post.
Καλημέρα Βασίλειε! Mε την ευκαιρία το τελευταίοιυ κειμένου που έγραψες στο ιστολόγιό σου, επίτρεψέ μου να σου πω κι εγώ την άποψή μου, όλως φιλικώς... ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΣΘΕ ΔΙΑ ΝΑ ΟΜΙΛΕΙΤΕ! (‘Όπως έλεγε κι ο… Κουτσόγιωργας.)
Ωραία η κριτική σου για το πως διαθέτουν οι εταιρίες το διαφημιστικό τους "μπατζετ", αλλά επίτρεψέ μου να σε παραπέμψω σε μια από τις σπάνιες στιγμές αυτοκριτικής που δημοσίευσε ο Σ.Χ. (δ/ντής του περιοδικού "4Τροχοί") στο "φέης-μπουκ". Ιδού λοιπόν τι έγραψε πριν λίγο καιρο ο καλός μας Στράτης:
«"Αυτοκριτική" ... Το παιχνίδι είχε (;) νόημα όταν απογειώθηκαν οι διαφημίσεις, οπότε αφού φτύσαμε τον αναγνώστη είχε και ημερομηνία λήξης όπως αποδείχθηκε. Σήμερα, η κάνουλα έκλεισε, μας προσβάλουν, μας απαξιώνουν και εμείς συνεχίζουμε να μεταφράζουμε ποροσπέκτους και να σχολιάζουμε τι ώραία και καλά περάσαμε δοκιμάζοντας την κάθε π@π@ρι@... Και όμως ο άρχοντας το είχε σχεδιάσει σωστά. Να εμβαθύνεις στην κουλτούρα, να αναλύεις την τεχνολογία, να , να , πάντα και κυρίως απευθυνόμενος σε όποιον σε διαβάζει και όχι σε όποιον ξεφυλίζει σε πληρώνει και καμαρώνει για το φακιν εξώφυλο της όποιας δήθεν αποκλειστηκότητας. Δυτυχώς εμείς νομίζαμε ότι από στρίφτες προκύψαμε μανατζεραίοι τρομάρα μας». -Σ.Χ.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ισχυρίζεσαι ότι οι εταιρίες πετούν τα λεφτά τους σε ολιγόλεπτα σποτ τα οποία δεν είναι στοχευμένα εκεί που πρέπει, καθώς τα βλέπουν τα... κατοικίδια κάθε σπιτιού. Προφανώ εννοείς ότι οι εταιρίες θα έπρεπε να στηρίξουν τα περιοδικά για να ξεπεράσουν την κρίση. Εντάξει... Τα περιοδικά, φίλτατε, καβάλησαν το καλάμι, έφτυσαν τον αναγνώστη, ξεπουλήθηκαν κι έγιναν προσπέκτους. Το κατάντημα του χώρου που περιγράφω είχε σαν αποτέλεσμα να μείνουμε χωρίς δουλειά ένα σωρό άνθρωποι που πραγματικά γουστάραμε το αντικείμενο και αποδεικνύαμε την αγάπη μας αυτή με τον τρόπο ζωής μας! Κι όμως, ένα σωρό ικανοί δημοσιογράφοι (σαν κι εμένα και δεν με νοιάζει πες με εγωϊστή!) μείναμε χωρίς δουλειά γιατί το σύστημα προτιμούσε πάντα τους υποτακτικούς, αυτούς που έλεγαν πάντα «ναι Στράτη μου!» κι ας έβριζαν από μέσα τους. Γέμισε ο τόπος από τζαμπατζήδες που δεν έχουν δικό τους αυτοκίνητο, αφού κυκλοφορούν με τα δοκίμια. Μπουχτίσαμε πια από "συναδέλφους" γλείφτες, ρουφιάνους, γελωτοποιούς και... μπάτλερ. Στην Κρήτη λέμε ότι ο άδειος ντενεκές κάνει τον πιο πολύ θόρυβο! Ο αντιπρόσωπος, δυστυχώς, παίρνει τώρα το αίμα του πίσω… Μας συμπεριφέρεται σαν πουτάνα και μας προσβάλλει γιατί εμείς (δηλαδή εσείς οι διευθυντάδες) του το επιτρέψατε όλα αυτά τα χρόνια. Μας πλήρωνε σαν πουτάνα και τώρα μας μεταχειρίζεται σαν τέτοια! Σου λέει, «εγώ κύριε σε πλήρωνα τόσα χρόνια για να πουλάω και αφού τώρα αυτό δεν συμβαίνει, εσύ φταίς!». Ενδεχομένως να μου απαντήσεις ότι αυτά στα γράφω από πικρία, επειδή έμεινα χωρίς δουλειά. Ναι, έχω πικρία, αλλά δε βαριέσαι. Κάτι θα βρω να κάνω για να ζήσω γιατί εγώ μπορώ να παράξω κάτι από μόνος μου σε αντίθεση με κάτι λαμόγια τύπου "τσίκα-μπουμ", που απλώς εξαπατούν τους πάντες θεωρώντας το μάλιστα και τιμή τους. Ξέρω, επίσης, ότι θα μου πεις πως οι έμπειροι συντάκτες είναι «φύρα» για τα περιοδικά, ότι δεν προσφέρουν αναλογικά με τα όσα αμοίβονται, ότι έχουν «καβαλήσει το καλάμι» κ.ο.κ.. Ακόμα κι αν συμφωνήσω με την άποψη ότι ανήκω κι εγώ σε αυτή την κάστα των... κακομαθημένων, δεν βλέπω την προοδο που έχουν συντελέσει τα περιοδικά αυτοκινήτου την παρελθούσα δεκαετία, υιοθετώντας τις παραπάνω θεωρίες. Οι πωλήσεις τους πέφτουν συνεχώς κι αιτία δεν είναι μόνον η οικονομική κρίση και η συνακόλουθη συρρίκνωση της αγοράς. Η πτώση του αγοραστικού ενδιαφέροντος του κοινού για τ’ αυτοκίνητα είναι μία παράμετρος. Μια άλλη παράμετρος είναι η οικτρή πτώση της ποιότητας των ειδικών εντύπων, που είναι αντίστοιχη με αυτήν των… ανθρώπων που τα υπηρετούν. Κοντολογίς, σας (μας) πήρανε χαμπάρι! Μπορεί να ακουστεί εγωϊστικό, αλλά πραγματικά με χαλάει το γεγονός να μην έχουν δουλειά άνθρωποι σαν εμένα και ταυτόχρονα να εργάζονται στα περιοδικά άνθρωποι σαν τον… ανεκδιήγητο Πετράκη, και άλλοι, ων ουκ έστιν αριθμός, οι οποίοι ουδεμία σχέση έχουν με το αυτοκίνητο. Απλώς έτυχε να βρεθούν σε αυτή τη δουλειά κι επειδή είναι φιγουρατζίδικη με ταξίδια και με τσάμπα αυτοκίνητα, κάνουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ για να την διατηρήσουν. Από την άλλη, βέβαια, χαίρομαι που δεν βρίσκομαι ανάμεσά τους. Διότι όταν είσαι μέσα στα σκατά, σε περνάνε κι εσένα για… γουρούνι! Επ' ουδενί δεν θέλω κάποιοι που δεν με ξέρουν να με βάζουν στο ίδιο καλάθι με τον Τσίκα, ή και τα άλλα λαμόγια σαν κι αυτόν (Κάγκα, "Πάπια" κ.λπ.)! Δεν είμαστε το ίδιο. Εγώ, όταν τολμούσα να εκφέρω απόψεις σαν αυτές που γράφει στο “post” του ο Σ.Χ. σου με λέγανε «δύστροπο», «μη συνεργάσιμο» και διάφορες άλλες παπαριές. Κολλάγανε ταμπέλες στην πλάτη αυτών που δεν τους έδειχναν τυφλή υποταγή, αυτοί οι πολύξεροι διευθυντάδες και που χάρη σε αυτές εμείς οι «απείθαρχοι» (άλλη ταμπέλα κι αυτή!) δεν μπορούσαμε μετά να βρούμε δουλειά… "Ο Δημητρέλης είναι τρελλός και δύστροπος...", "Ο Λουπάκης είναι δημοσιοϋπάλληλος, κομμουνιστής..." (εσύ, νομίζω τον έλεγες κάποτε "Λουφάκη"!). Ποιος να τολμήσει, άλλωστε, να δώσει δουλειά σε αυτόν που ο μέγας Σ.Χ. είχε χαρακτηρίσει «τρελλό» ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο; Σου λέει, «…Να δώσω στον Δημητρέλη να μου κάνει μια φωτογράφηση και μετά να δυσαρεστηθεί ο Σ.Χ. ή ο Χατζάρας; Άσε καλύτερα, θα πάρω τον φωτογράφο που θα μου υποδείξει εκείνος!». Αυτή ήταν η άποψή σας για τη δουλειά και αυτούς τους καρπούς θερίζετε σήμερα. Κανείς εκδότης δεν ενδιαφέρθηκε να διαμορφώσει τις συνειδήσεις των αναγνωστών του ώστε, συν τω χρόνω, να γίνουν λάτρεις του αντικειμένου και πιστοί αναγνώστες –αυτό που έλεγε, δηλαδή ο Κ.Κ. (αν και δεν νομίζω ότι κι αυτός το πίστευε κατά βάθος. Η κυρία Σόφη, που όλοι την λέγανε «τρελή» μου είχε πει κάποτε ότι «ο Κώστας είναι… άρρωστος με το χρήμα!»). Η επιμόρφωση των αναγνωστών παίρνει χρόνο και συνήθως οι (ελληνικές) επιχειρήσεις επιθυμούν το γρήγορο κέρδος. Έτσι, οι εκδότες στέργουν απλώς να αδράξουν όσο γίνεται μεγαλύτερο κομμάτι από τα διαφημιστικά «μπάτζετ» των εταιρειών αυτοκινήτου. Όπως χαρακτηριστικά μου έλεγε και ο Τριανταφύλλης, ήδη από το 1995, «...τα κείμενά σας είναι η... γαρνιτούρα γύρω από τις διαφημίσεις μου!». Είδες πώς τώρα ο "χοντρός" αποδεικνύεται ο... ειλικρινέστερος όλων; χαχαχα! Το κακό είναι πως ο δρόμος αυτός είναι αδιέξοδο, στο τέλος του οποίου υπάρχει ένα μεγάλο... λουκέτο για όλα τα περιοδικά. Κι εδώ που τα λέμε και πολύ κρατήσανε! Δυστυχώς για σας (μας), οι αναγνώστες προτιμούν όλο και περισσότερο τα προσπέκτους των εταιρειών που είναι δωρεάν και οπωσδήποτε πιο καλοτυπωμένα απ’ όλα τα ελληνικά περιοδικά αυτοκινήτου! Γιατί, δηλαδή, να δώσουν 5-6 € για να πάρουν από το περίπτερο περιοδικά που γράφουν ό,τι και τα προσπέκτους; (τα οποία περιοδικά –εκτός από κακοσχεδιασμένα και λασποτυπωμένα- είναι πια πολύ συχνά και κακογραμμένα! Βλέπεις, οι γλείφτες και οι ρουφιάνοι που οι διευθυντάδες προτιμούν για συνεργάτες, είναι τέτοιοι ακριβώς διότι είναι ΑΝΙΚΑΝΟΙ για οτιδήποτε άλλο! Δεν ξέρουν το αντικείμενο. Δεν ξέρουν να ξεχωρίσουν το ψαλίδι από το Μακ Φέρσον. Δεν ξέρουν ούτε ελληνικά, ούτε αγγλικά ώστε να γράψουν ή έστω να μεταφράσουν σωστά!). Ξέρουν, όμως, να διαλέγουν σινιέ γραβάτες και κουστουμάκια και να περιφέρουν τις μίζερες υπάρξεις τους από μπουφέ σε μπουφέ για να φάνε τσάμπα... Δεν έχω αυταπάτες. Γνωρίζω ότι αυτή η επιστολή μου είναι απλώς μια... ρομαντική τρύπα στα λιμνάζοντα (και όζοντα!) εκδοτικά ύδατα, αλλά μου αρέσει να ξεκαθαρίζω τα πράγματα και να μην αφήνω περιθώρια για παρεξηγήσεις (μην μας περνάτε και για ηλίθιους, δηλαδή!). Εν πάσει περιπτώσει, οι προσωπικές απόψεις μου περί του πώς ακριβώς πρέπει να είναι ένα περιοδικό αυτοκινήτου και οι άνθρωποι που το υπηρετούν είναι υποκειμενικές και φυσικά δεν αναμένω να τις ασπασθείς. Όλα τα παραπάνω τα έχω γράψει και στον Στράτη σαν απάντηση στο post του κι εκείνος με ευχαρίστησε, αλλά τί σημασία έχει τώρα πια; Η ζημιά έγινε. Ο χώρος καταστράφηκε και το κοινό τον έχει... (επιεικώς) χεσμένο. Κατάλαβες τώρα γιατί οι εταιρίες δίνουν τα λεφτά τους στα κανάλια; Επειδή τα περιοδικά είναι ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ και γι' αυτό φταίνε συγκεκριμένοι άνθρωποι...
Με τις υγείες μας λοιπόν! Θα χαρώ πολύ να τα ξαναπούμε. Κώστας Δημητρέλης (kostas.dimitrelis@gmail.com)
10/24, 10:43pm Vassilis Haritos : Γενικά, συμφωνώ, Κώστα και σ' ευχαριστώ για τον χρόνο που ξόδεψες. Αν θες μάλιστα να το δημοσιεύσεις αυτό verbatim, οι Βλαβερές Συνέπειες είναι στη διάθεσή σου! Διάβασε και το επόμενό μου post.
